به گزارش اکوایران، روسیه با نگرانی فزاینده، نظاره‌گر حملات اسرائیل علیه ایران است و بقای یکی از متحدان کلیدی‌اش را در خطر می‌بیند. با این حال کرملین آگاه است که اهرم‌های محدودی برای تأثیرگذاری بر این درگیری در خاورمیانه در اختیار دارد.

به نوشته بلومبرگ، به گفته فردی نزدیک به کرملین، ایران تا کنون هیچ درخواستی برای کمک از روسیه نکرده و مسکو نیز برنامه‌ای برای ارائه کمک‌های دفاعی به تهران ندارد. این فرد که به دلیل حساسیت موضوع نخواست نامش فاش شود، افزود: «هیچ‌کس نمی‌تواند بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر اسرائیل، را از ادامه حملات باز دارد، و اگر هدف نهایی تغییرات گسترده در ایران باشد نیز، روسیه نمی‌تواند نقش میانجی را ایفا کند.»

فیودور لوکیانوف، رئیس شورای سیاست خارجی و دفاعی، اندیشکده‌ای که به کرملین مشاوره می‌دهد، گفت: «در حال حاضر، میانجی‌گری محتمل به نظر نمی‌رسد. اگر قرار باشد دیپلماسی پشت‌پرده‌ای شکل بگیرد، روسیه احتمالاً در رابطه میان ایران و ایالات متحده نقشی ایفا خواهد کرد، چون به نظر نمی‌رسد اسرائیل علاقه‌ای به مذاکره داشته باشد.»

سرگئی مارکوف، مشاور سیاسی نزدیک به کرملین، نیز اظهار داشت: «یک طرح صلح مشترک از سوی روسیه و آمریکا می‌تواند ممکن باشد».

چنین توافقی می‌تواند رابطه پوتین با ترامپ را تقویت کند؛ آن هم در زمانی که آمریکا به‌طور فزاینده‌ای خود را از تلاش‌ها برای پایان دادن به جنگ روسیه در اوکراین کنار می‌کشد. حتی در کوتاه‌مدت، ماشین جنگی روسیه ممکن است از این وضعیت سود ببرد.

روسلان پوخوف، تحلیل‌گر دفاعی مستقر در مسکو، گفت: «برای روسیه، حمله اسرائیل به ایران می‌تواند به‌اندازه پیروزی ترامپ در انتخابات، یک برد ژئوپلیتیکی باشد. تهاجم آشکار اسرائیل، مشروعیت اخلاقی غرب در انتقاد از روسیه را تضعیف خواهد کرد، و جنگ با ایران احتمالاً قیمت نفت را افزایش می‌دهد، که امیدها برای کاهش درآمدهای جنگی مسکو را نقش بر آب می‌کند.»

به گفته او، یک جنگ جدید در خاورمیانه می‌تواند توجه جهانی را از اقدامات روسیه در اوکراین منحرف کرده و احتمالاً باعث شود که حمایت نظامی آمریکا از کی‌یف کاهش یافته و به سمت کمک به اسرائیل هدایت شود.

نیکیتا سماگین، کارشناس روابط ایران و روسیه، نیز هشدار داد که کریدور حمل‌ونقل شمال-جنوب که یکی از مسیرهای کاهش فشار تحریم‌ها برای هر دو کشور است، ممکن است در صورت تداوم جنگ و بی‌ثباتی سیاسی در تهران، با خطر جدی مواجه شود.

او افزود: «روسیه این وضعیت را مشابه تجربه‌اش با اسد در سوریه می‌بیند؛ که در آن ممکن است شریکی قابل اتکا را از دست بدهد.»