صادق ماجدی

صادق ماجدی

آخرین مطالب صادق ماجدی

برخلاف روایت سیاه‌وسفید حاکم بر فضای رسانه‌های جریان اصلی آمریکا، جان جی. مرشایمر، نظریه‌پرداز رئالیسم تهاجمی با ارائه دیدگاهی متفاوت به این بحران، تلاش می‌کند بدون کمرنگ جلوه دادن نقش پوتین در وقوع این جنگ، به ریشه‌یابی چرایی اقدام وی پرداخته و استدلال می‌کند که گسترش غیرموجه ناتو به سوی شرق و تلاش برای جذب اوکراین در ائتلاف غربی از مهم‌ترین عوامل تحریک تدریجی کرملین برای اقدام نظامی علیه کیف بوده است.
اگرچه وضعیت در اوکراین بسیار شکننده است، سناریوهایی که در اینجا ذکر شده چهار راه قابل قبول برای پایان دادن به درگیری ارائه می دهند.
غرب تنها در صورتی می‌تواند بر شکاکان تلاش‌های خود برای مبارزه با پوتین پیروز شود که موفق شود به خارج از اروپا نشان دهد که آن‌چه در کیف در خطر است سرنوشت یک رژیم طرفدار غرب نیست، بلکه حاکمیت یک رژیم تازه متولد شده پسا امپراتوری است. اکنون اعتقاد راسخ اروپا مبنی بر اینکه وابستگی متقابل اقتصادی بهترین تضمین برای صلح است اشتباه از آب درآمده است. اروپایی‌ها از طریق جهانی‌کردن تجربه خود پس از جنگ جهانی دوم در مورد کشورهایی مانند روسیه اشتباه کردند. سرمایه‌داری برای تعدیل اقتدارگرایی کافی نیست. تجارت با دیکتاتورها کشور شما را امن‌تر نمی‌کند و نگه داشتن پول رهبران فاسد در بانک‌های شما آنها را متمدن نمی‌کند، بلکه شما را فاسد می‌کند.
تحریم‌های بانک مرکزی علیه کرملین سلاحی بسیار ویران‌گر است. سوالی که در این جا مطرح است این‌که آیا این تحریم‌ها ممکن است خسارتی بیش از آن‌چه دولت‌های غربی انتظار دارند، به بار بیاورند؟
مداخله نظامی پوتین قطعاً یک جنگ انتخابی است و توجیهات رئیس جمهور روسیه بی فایده است. او مانند دیگر اسلافش، خودش جنگ انتخابی را آغاز می کند با این باور که منافع آن بیشتر از هزینه هایش خواهد بود.
بر اساس تفسیر روسیه از توافق‌نامه‌های مینسک، اوکراین به شکل فدرال در می‌آمد، به طوری که مسکو می‌توانست روی تغییر جهت‌گیری اوکراین تأثیر بگذارد. به همین دلیل، موافقت با اجرای توافق‌نامه‌ها آن‌طور که روسیه می‌خواهد، برای اوکراین، به معنای تسلیم و از نظر سیاسی خطرناک تلقی می‌شود.
اگر آخرین دور دیپلماسی پرمخاطره در کار باشد، بایدن یکی از مهم‌ترین تصمیم‌ها را در دوره ریاست‌جمهوری خود در مورد نحوه پاسخگویی به بازی دیپلماتیک لحظه آخری پوتین خواهد گرفت. همانطور که مونیخ در سال 1938 نشان داد، انتخاب یک صلح کوتاه‌مدت و مماشات با جاه‌طلبی‌های یک مستبد الزاما بهترین پاسخ نیست.
طی هفته‌ها یا ماه‌های آتی، ممکن است باید با طوفان کاملی در سیاست خارجی روبرو شود: سه بحران در سه مکان مهم استراتژیک. اگر همه چیز بد پیش برود، این هم‌گرایی ممکن است باعث ایجاد تغییرات ساختاری در نظام بین‌المللی شود. اگر او توانایی مدیریت آن‌ها را داشته باشد، قادر خواهد بود بار دیگر و به طور موقت برتری آمریکا را حفظ کند.
برخلاف هراس ترکیه، ایران بحران اوکراین را، به مثابه فرصتی برای مبدل شدن به منبع تامین گاز طبیعی اروپا می‌بیند.
اعتقاد به حمله چین علیه تایوان، به دلیل عدم واکنش ایالات متحده نسبت به حمله اوکراین، نوعی جنگ افروزی زودهنگام و غیرسازنده است.

پربازدیدهای صادق ماجدی