اکونومیست| استالینیکردن روسیه
اکونومیست در سرمقاله این هفته خود با عنوان «استالینیزاسیون روسیه» نوشت: از آنجایی که ولادیمیر پوتین نمی تواند در اوکراین پیروز شود، در داخل کشور به سرکوب متوسل می شود.
اکونومیست در سرمقاله این هفته خود با عنوان «استالینیزاسیون روسیه» نوشت: از آنجایی که ولادیمیر پوتین نمی تواند در اوکراین پیروز شود، در داخل کشور به سرکوب متوسل می شود.
زمزمههای رسانهای از شب گذشته حاکی از توقف مذاکرات احیای برجام در وین بود و امروز اتحادیه اروپا به عنوان هماهنگکننده مذاکرات، با اعلام یک «تنفس» (توقف موقت) در گفتوگوها اظهار داشت: «اگرچه متن نهایی اساسا آماده و روی میز است، اما به دلیل عوامل خارجی گفتگوهای وین نیازمند توقف است». ظاهراً درخواستهای لحظه آخری روسیه این مذاکرات را در آستانه فروپاشی قرار داده است.
مطالبه لحظه آخری مسکو در مذاکرات وین نشان میدهد که روسیه تا چه اندازه مایل است از اهرم فشار خود در درگیریهای مختلف برای تحت فشار قرار دادن غرب در حین جنگ با اوکراین، حتی با خطر نارضایتی متحدانش در تهران، پیش برود. این همچنین نشان دهنده درک روسیه نسبت به این است که ایالات متحده اکنون بیش از هر زمان دیگری به احیای برجام نیاز دارد تا فارغ از منافع قبلی، جایگزینی برای اختلال در عرضه نفت خام روسیه در بازار جهانی پیدا کند.
ترس از دشمن، نه ایمان به دوستان، بستر نظم هر دوره را تشکیل میداد و اعضا با تعریف خود در تقابل با آن دشمن، مجموعهای از هنجارهای مشترک را ایجاد کردند. خوب یا بد، رقابت با چین نظم بین المللی جدیدی را شکل می دهد و ترس از چین، نیروی محرکه شکلگیری نظم نوین جهانی است.
با وجود عبور از آخرین موانع و پیچیدهترین پیچهای مسیر توافق برای احیای برجام، بازی روسیه اکنون مانع ناشناخته جدیدی است که اهداف آن هنوز مشخص نیست. مقامات می گویند که اگر روسیه ضمانت هایی محدود به تعهداتش تحت توافق هسته ای بخواهد، می توان آن را مدیریت کرد. اما اگر تقاضای روسیه گستردهتر باشد و شامل معافیتها از تحریمهای مالی و تجاری غرب باشد، توافق میتواند به سرعت از بین برود یا دستکم پیچیدگیهای جدیدی در روند دستیابی به توافق ایجاد کند.
تحریمهای غرب علیه عرضه انرژی روسیه در حالی صورت میگیرد که به نظر میرسد مذاکرات وین به توافقی نزدیک شده که با لغو تحریمهای نفتی ایران، به فروکش تلاطم بازار نفت کمک میکند؛ امری که به نفع ایران و غرب و به ضرر مسکو تمام خواهد شد. اگر مطالبه روسیه با هدف اخلال در مسیر توافقی باشد که دستیابی به آن، منافع ایران، غرب و حتی چین را تضمین کند، پرسش کلیدی این خواهد بود که «آیا طرفها اراده و امکان کنار گذاشتن مسکو از توافق بالقوه را دارند یا خیر؟».
نخست وزیر هند، نارندرا مودی، پوتین را "دوست عزیز" خطاب کرد. شی جین پینگ، رهبر چین، یک گام فراتر رفت و او را "بهترین دوست و یار غار خود" خواند. اما حمله غیرقانونی روسیه به اوکراین، روابط گرم کرملین با قدرت های آسیایی را زیر سوال برده است.
نشت پیامدهای سیاسی و اقتصادی یک بحران بینالمللی چون جنگ اوکراین به مذاکراتی که تا پایان هفته گذشته نزدیک به خط پایان به نظر میرسید، آخرین و بعیدترین مانعی بود که طرفهای اصلی مذاکرات انتظار بروز آن را داشتند.
درخواست روسیه برای دریافت تضمین از آمریکا نسبت به حفظ امکان هرگونه تعامل با ایران علیرغم تحریمهای سنگین ایالات متحده علیه مسکو به دلیل حمله به اوکراین، از سوی اغلب تحلیلگران رسانهای به عنوان یک «مانعتراشی»، «تله» و یا حتی «گروکشی» کرملین توصیف شده است.
ترس از دشمن، نه ایمان به دوستان، بستر نظم هر دوره را تشکیل میداد و اعضا با تعریف خود در تقابل با آن دشمن، مجموعهای از هنجارهای مشترک را ایجاد کردند. خوب یا بد، رقابت با چین نظم بین المللی جدیدی را شکل می دهد و ترس از چین، نیروی محرکه شکلگیری نظم نوین جهانی است.