در آن ایام مردم برای هر داد و ستدی، نه تنها ناچار بودند از واژه‌های مرسوم آن زمانه همچون ذرع ، من ، مثقال، خروار، ارج، چارک ، بند، گره ، وجب و جریب استفاده کنند بلکه باید در کنار هر واحد اندازه‌گیری، نام شهر و قصبه را ذکر کنند تا فرد متوجه شود که چه میزان کالا باید بفروشد یا در حال خرید چه میزان کالا است.