به گزارش اکوایران، سمیه گلپور رئیس کانون عالی انجمن‌های صنفی کارگران ایران گفت: آقای سالاری بیش از پنج ماه از نامه‌ای که کانون عالی انجمن‌های صنفی کارگران ایران که یکی از بزرگترین تشکل‌های کارگری کشور و شریک قانونی و اجتماعی‌تان است می‌گذرد. اما درخواست ما به برگزاری حتی یک ملاقات با هیأت مدیره در راستای احقاق حق کارگران را نادیده گرفته‌اید و درخواست ما را به سایر مدیران‌تان حواله داده‌‎اید!

وی در اعتراض به بی‌توجهی سازمان تأمین اجتماعی نسبت به حقوق کارگران گفت: وقتی تصویری از عکس یادگاری آقای سالاری، مدیرعامل سازمان تأمین اجتماعی منتشر می‌شود، بلافاصله یاد مشکلات بیمه‌ای، درمانی، بهداشتی، بازنشستگی، ناکارآمدی‌ها و کسری‌ها می‌افتیم که تاوانش را کارگران و بازنشستگانی باید بدهند که سهامداران واقعی و اصلی تأمین اجتماعی هستند.

خبر مرتبط
میانگین هزینه سبد معیشت کارگران مشخص شد
میانگین هزینه سبد معیشت کارگران مشخص شد

در چهارمین جلسه کمیته مزد شورای عالی کار،میانگین هزینه سبد معیشت کارگران بر اساس تورم منتهی به آذر ماه ۲۹ میلیون و ۹۴۰ هزار تومان اعلام شد.

به نقل از ایلنا، وی تأکید کرد: ما به دنبال گرفتن عکس یادگاری با جنابعالی نیستیم. ما فقط به دنبال گرفتن حق کارگران و بازنشستگان هستیم. کسانی که برای بهره‌‎مندی از کف حمایت‌های اجتماعی، قبل از واریز حقوق غیرمکفی کارگری شان از دستمزد ناچیزشان سهم بیمه‌شان برداشته می‌شود ولی دریغ از رضایت از خدمات درمانی، بهداشتی و غیره. 

جزئیات نامه انجمن های صنفی کارگران ایران به سالاری

در متن این نامه آمده است: در بخشی از این نامه، ضمن ابراز نگرانی از ظلم به ضعیف‌ترین قشر کارگری یعنی کارگران ساختمانی با قطع بیمه‌های آنها ازسوی سازمان تامین اجتماعی، آمده است: کانون عالی انجمن‌های صنفی کارگران ایران به نمایندگی از جامعه بزرگ کارگران ساختمانی کشور، نگرانی عمیق خود را نسبت به روند شناسایی و بیمه‌گذاری کارگران این صنعت اعلام می‌دارد. در حالی که هدف از اجرای قانون بیمه‌های اجتماعی کارگران ساختمانی، حمایت از این قشر زحمتکش و تضمین امنیت شغلی و اجتماعی آن‌ها بوده است، اما سیاست‌های اخیر و بی‌تدبیری‌های سازمان تأمین اجتماعی در دیکته منویات خود به هیأت وزیران، منجر به تدوین آئین‌نامه اجرایی نحوه شناسائی کارگران شاغل در کارگاه‌‎های ساختمانی کشور مصوب هیأت وزیران (به شماره ۲۱۲۰۶۷/ت/۶۱۷۷۷/ه- مورخ ۱۷-۱۱-۱۴۰۲) شد.

در قسمت دیگری از این نامه اضافه شده است: اگر هدف واقعی وزارت تعاون، کار ورفاه اجتماعی وسازمان تأمین اجتماعی، حمایت از کارگران است، چرا از ظرفیت‌های قانونی و صنفی آن‌ها بهره گرفته نمی‌شود؟ عدم برگزاری نشست‌های تخصصی و گفت‌وگوی مستقیم با نمایندگان انجمن‌های صنفی از سوی مدیریت سازمان تأمین اجتماعی، موجب تشدید مشکلات و افزایش نارضایتی‌ها شده است. انجمن‌های صنفی کارگران کشور وایضاً جامعه کارگران ساختمانی- که یکی از آسیب‌پذیرترین گروه‌های شغلی کشور هستند- انتظار دارند که صدای آن‌ها شنیده شود و در تصمیمات کلان مرتبط با سرنوشت‌شان مشارکت داشته باشند. سکوت در برابر اعتراضات وعدم پاسخگویی به مطالبات مشروع این قشر، نه‌تنها بی‌عدالتی و دهن کجی به مطالبات بر حق این قشر است، بلکه بر اعتماد عمومی نسبت به نهادهای حمایتی نیز تأثیر منفی گذاشته و خواهد گذاشت.

در پایان نامه آمده است: تأکید می‌کنیم که سازمان تأمین اجتماعی وظیفه دارد به جای ایجاد موانع و محدودیت‌های جدید، مسیر بیمه‌گذاری کارگران ساختمانی را تسهیل کند. انتظار ما از مدیریت این سازمان، تغییر رویکرد فعلی و تعامل سازنده با انجمن‌های صنفی است. در غیر این صورت، ما به‌عنوان نمایندگان قانونی کارگران ساختمانی، تمامی راهکارهای قانونی برای احقاق حقوق کارگران را پیگیری خواهیم کرد و اجازه نخواهیم داد که سرنوشت این قشر زحمتکش به تصمیمات غیرکارشناسی سپرده شود.