سیلی هم‌زمان کیم و پوتین به صورت پکن؛ یک «شراکت بدون محدودیت» پوشالی؟

به گزارش اکوایران، زمانی که رهبر کره شمالی، کیم جونگ اون برای دیدار اخیرش با رئیس جمهور ولادیمیر پوتین، در ایستگاه راه آهن در شهر خسان در شرق روسیه از قطار زرهی خود خارج شد، نمی‌توانستم به فیلم طنز مرگ استالین فکر نکنم. پل مینیاتوری از سکو تا ایستگاه و فرش قرمز باریکی که کیم در آن گام برمی‌داشت، در تضاد خنده‌داری با هنگ نظامی بزرگی بود که برای استقبال از او صف کشیده بودند. این صحنه عملاً کارتونی بود، انگار میکی موس برای شرکت در جلسه‌ای با دونالد داک، کت و شلوار پوشیده بود.

البته توپخانه‌ها و تسلیحاتی که پوتین از کیم می‌خواهد کاملاً واقعی هستند؛ و همچنین احساس پوتین مبنی بر این که گزینه‌های بین المللی زیادی ندارد.

در واقع، نشست با کیم مانند نوعی قمار بود – و یک سیلی به صورت رئیس جمهور چین، شی جین پینگ، که سال‌ها تلاش کرده بود کیم را تحت فرمان خود نگه‌ دارد و یک ماه قبل از تهاجم روسیه به اوکراین اعلام کرده بود که با پوتین «شراکت بدون محدودیت» دارد. اما در اینکه آیا پوتین واقعاً روابط عمیق و چندوجهی‌ای را که در این سفر وعده آن را به کیم داد اجرایی خواهد کرد، جای تردید وجود دارد- سفری که شامل بازدید از تأسیسات نظامی روسیه و فرودگاه فضایی وستوچنی بود.

به نوشته نینا خروشچف، پراجکت‌سیندیکیت، در طول سال‌های رو به زوال اتحاد جماهیر شوروی و در اوایل دوره پس از فروپاشی، موضع کرملین در قبال کره شمالی نسبتاً تحقیرآمیز بود. شوروی نیاز داشت که این کشور کمونیستی بسته را در حوزه دولت‌های مشتری خود نگه دارد تا از رفتن آن به سمت چین که در آن زمان غیر دوستانه بود جلوگیری کند، و آن‌ها خوشحال بودند که از نیروی کار ارزان قیمت کره شمالی برای پروژه‌های ساخت و ساز صنعتی خود استفاده کنند. اما، همانطور که یک محقق در سال 1982 نوشت، روابط دوجانبه آن‌ها «نه دوستانه بود و نه نزدیک».

این موضوع امروز هم صادق است. البته که پوتین در سال 2000 از پیونگ یانگ بازدید کرد و در سال 2012، پس از اینکه کیم جانشین پدرش شد، روسیه 90 درصد از بدهی‌های کره شمالی از دوران شوروی را بخشید و قول داد در این کشور فقیر سرمایه‌گذاری کند.

اما سرمایه گذاری بسیار محدود بوده است و تعهد رژیم کیم به تولید تسلیحات هسته‌ای یک مانع دیپلماتیک میان دو کشور بوده است. تقاضای روسیه برای منع اشاعه برای کیم اهمیتی ندارد. او ترجیح می‌دهد تحریم‌های سنگین را تحمل کند به جای این که برنامه هسته‌ای کره شمالی را کنار بگذارد.

اما امروز، محاسبات پوتین تغییر کرده است. روسیه از نظر بین المللی منزوی است، یک کشور منزوی که با تحریم‌های شدید مواجه است و تهدیدات هسته‌ای می‌کند، درست همان گونه که کره شمالی برای دهه‌ها بوده است. علاوه بر این، پوتین در تلاش است تا کشورهای همفکر خود را در نوعی پیمان ورشو قرن بیست و یکم بهم پیوند دهد و کره شمالی - یک آنتاگونیست سرسخت غرب - یک نامزد کلیدی است. به نظر می‌رسد که صحنه برای ایجاد یک محور از رانده‌شدگان آماده شده باشد.

اما عجله نکنید. از نظر اقتصادی، کره شمالی چیزی برای ارائه به روسیه ندارد. بسیاری از کالاهای معدودی که کره شمالی در بازار جهانی می‌فروشد - زغال‌سنگ و سایر مواد معدنی، غذاهای دریایی و منسوجات خاص - در روسیه بازاری ندارند و اقلامی که روسیه ممکن است بخواهد وارد کند به مقدار کافی تولید نمی‌شوند. کره شمالی، به نوبه خود، نمی‌تواند حتی چیزی نزدیک به قیمت بازار را برای کالاهای روسی بپردازد.

البته، شراکتی که در نشست پوتین و کیم اعلام شد، اساساً اقتصادی نیست. هدف، همکاری نظامی و فنی و همچنین خرید تسلیحات از کره شمالی توسط روسیه است.

اما دشمنی با غرب یک چیز است، و نقض آشکار قطعنامه‌های شورای امنیت سازمان ملل متحد یک چیز دیگر- که به شدت چنین مبادلاتی با کره شمالی را ممنوع می‌کند، و موقعیت روسیه را بیش از پیش در سازمان ملل تضعیف خواهد کرد. علاوه بر این، روسیه می‌داند که کره شمالی نه برای انتقال فناوری نظامی روسیه هزینه خواهد کرد و نه آن را جبران خواهد کرد. کیم بی‌وجدان حتی ممکن است آن را به سایر دولت‌های سرکش بفروشد.

هیچ‌کدام از این‌ها برای چین خوشایند نیست، زیرا علیرغم حمایت از رژیم کره شمالی، از تهدیدهای و موشک‌پرانی‌های مداوم کیم خسته شده است. و در حالی که پوتین می‌خواهد نشان دهد که روسیه نیز یک بازیگر اصلی در منطقه است - خسان در نزدیکی مرز چین است - او به هیچ وجه نمی‌خواهد با شی دشمنی کند.

انتقال فناوری‌های نظامی روسیه به رژیم کیم، کره جنوبی را نیز خوشحال نمی‌کند - کشوری که پوتین اکنون حسی شبیه به انتقام‌جویی علیه آن دارد. و بزرگترین انگیزه احتمالی پوتین برای دیدار با کیم در اینجا نهفته است. کره جنوبی به عنوان یک تصمیم سیاستی، به کشورهای در حال جنگ مانند اوکراین کمک مرگبار ارائه نمی‌کند. اما در ماه‌های اخیر، این کشور مقادیر زیادی گلوله‌های توپخانه‌ای را برای «پر کردن ذخایر آمریکا» به ایالات متحده تحویل داده است و متعهد شده است که تحویل تجهیزات نظامی غیرکشنده و کمک‌های بشردوستانه خود را به اوکراین افزایش دهد.

به نظر می‌رسد پوتین با دیدار با کیم، به کره جنوبی - نهمین صادرکننده بزرگ سلاح در جهان - هشدار می‌دهد که بیشتر از این پیش نرود. تهدید ضمنی این است که اگر کره جنوبی، که روابط عموماً خوبی با روسیه دارد، در برابر فشارهای ایالات متحده خم شود و شروع به ارسال کمک‌های مرگبار به اوکراین کند، روسیه با انتقال فناوری نظامی به شمال، تلافی خواهد کرد.

کره شمالی یک دارایی برای ارائه به روسیه دارد: نیروی کار. با کاهش ارزش روبل که مهاجران آسیای مرکزی را دور نگه می‌دارد، برای بسیاری از مشاغل ضعیف در شهرهای روسیه نیروی کار وجود ندارد. نیروی کار وارداتی از کره شمالی می‌تواند این شکاف را پر کند. برای روسیه، منفعت اصلی نشست پوتین و کیم ممکن است محدود به جریان ثابتی از کارگران نظافتی و ساختمانی باشد.