صنعت جهانی لیزینگ در بیست سال اخیر با توجه فراوانی از سمت دولتها و بخش خصوصی مواجه شده است. کشورهای پیشرو در اقتصاد جهانی به کمک صنعت لیزینگ توانستهاند فاصله بین عرضه و تقاضای محصولات تولیدی خودشان را پر کنند و با تسهیل روند فروش محصولاتشان، در بازارهای رقابتی جهانی باقی بمانند.
این صنعت با فراهم کردن شرایط آسانتری مثل اقساطیکردن بهای محصولات، بخشی از تقاضا که توانایی پرداخت تمام مبلغ کالا را ندارد نیز در بازار حفظ میکند و موجب رونق تولید کشور میشود.
ایران تا سال 2019 جز 50 کشور جهان با بیشترین سهم گردش مالی صنعت لیزینگ از تولید ناخالص داخلی بود ولی به تدریج و با تضعیف این صنعت، در سالهای گذشته از این ردهبندی خارج شده است.
صنعت لیزینگ ایران در سالهای اخیر شرایط نامطلوبی را پشت سر گذاشته که بخش زیادی از این شرایط به دو عامل وضعیت تورمی اقتصاد ایران و سیاستگذاریهای اقتصادی مربوط میشود.
تضعیف صنعت لیزینگ ایران تا حدی بوده است که نسبت شاخص صنعت سایر واسطهگریهای مالی به شاخص کل بورس تهران که در تابستان سال 1395 به 3.5 درصد رسیده بود؛ در سه سال گذشته زیر سطح یک درصدی قرار داشته است.
