ایالات متحده دهههاست که تلاش میکند روابط نظامی خود با چین را در چارچوبی قابلکنترل نگه دارد؛ رویکردی برگرفته از الگوهایی که در دوران جنگ سرد برای مدیریت روابط واشنگتن و مسکو بهکار گرفته میشد. اما چین واضحاً تمایلی به پیروی از مسیر شوروی ندارد.
آمریکا به طور آشکار از دموکراسی لیبرال فاصله گرفته و به سمت آنچه اشمیت «دموکراسی همهپرسی» مینامد، حرکت کرده است؛ نظامی که در آن رئیسجمهور منتخب (یا صرفاً تأیید شده) حکومت میکند، اما نظارت قانونی بر قدرت او کنار گذاشته میشود. نظریه پایان تاریخ…
اکوایران: در حالی که چین در حال ساختن آینده است، آمریکا درگیر جنگ تعرفهای ترامپ و مبارزه با سیاست هویت است.
این اقدام با استراتژی ایالات متحده همخوانی دارد، اما ممکن است برای رهبران پنتاگون که خواهان سیاست انزواگرایانه و تمرکز بر اقیانوس آرام هستند، نگرانی ایجاد کند.
زمانی که آمریکا با قدرت خود از ترویج جهانی دموکراسی حمایت کرد، رنگ و روی ایدئولوژیک جهان به شکلی قابل توجه و به نفع همه تغییر کرد. حالا اگر آمریکا از این مبارزه دست بکشد یا طرف مقابل را انتخاب کند، جهان میتواند به همان شدت و به ضرر همه تغییر کند.
کاخ سفید بهطور جدی در حال بررسی گزینههایی برای احیای جایپای خود در پایگاه بگرام افغانستان است؛ با اشاره به ارزش ضدتروریسم این پایگاه، نزدیکی آن به تأسیسات هستهای کلیدی چین و شاید نزدیکی آن به مرزهای ایران.
بحث بر سر «راهبرد دفاع ملی»، که سند اصلی پنتاگون برای تعیین اولویت تخصیص منابع و آرایش نیروهای آمریکا در سراسر جهان است، تازهترین چالش برای مقامهای عالیرتبه نظامی در مواجهه با رویکرد غیرمتعارف دولت ترامپ نسبت به نیروهای مسلح به شمار میرود.
ترس ایالات متحده از درگیریهای احتمالی با چین در آینده، این کشور را به چندبرابر کردن تولید موشک وادار کرده است.
با توجه به این که ترامپ مشتاق دستیابی به یک توافق اقتصادی با چین است، شی بر این باور است که میتواند ترامپ را به تغییر موضع درباره تایوان ترغیب کند.
ویلیام برنز، سفیر پیشین و رئیس سابق سیا، بهدرستی گفته است: «اگر تحلیلگران اطلاعاتی سیا میدیدند که رقبای ما اینگونه قدرت خود را نابود میکنند، بطریهای بوربون را باز میکردیم. اما صدایی که اکنون شنیده میشود، صدای برخورد گیلاسهای شامپاین در…
