به گزارش اکوایران، در حالی که مایک پنس، معاون‌اول رئیس‌جمهور سابق ایالات متحده و مایک پمپئو، وزیر امور خارجه سابق آمریکا در گردهمایی سالانه مجاهدین خلق در اوایل جولای به تمجید از این گروه پرداختند، این گروه معارض به پیشرفت‌های مشابهی در بروکسل دست یافت.

به نوشته اِلدار مَمِدوف برای وبگاه ریسپانسبل استیت‌کرفت، خاویر زارزالخوس، سیاستمدار محافظه‌کار اسپانیا و عضو حزب مردم اروپا (گروه اصلی راست میانه در پارلمان اروپا) به عنوان رئیس کمیته قدرتمند آزادی‌های مدنی، عدالت و امور داخلی (LIBE) پارلمان اروپا انتخاب شد. LIBE یکی از تأثیرگذارترین نهادهای این مجمع است، زیرا قوانین اتحادیه اروپا در زمینه‌های حساسی مانند مهاجرت، مبارزه با تروریسم و ​​تداخل خارجی را شکل می‌دهد.

کمتر کسی می‌داند که در دوره کنونی و در حال اتمام پارلمان اروپا، زارزالخوس رئیس گروه دوستان ایران آزاد (FoFI) است. این گروه فراحزبی متشکل از نمایندگان پارلمان اروپاست که از شورای ملی مقاومت ایران، سازمان پوششی مجاهدین خلق حمایت می‌کنند. زارزالخوس همچنین مدیر بنیاد تحلیل و مطالعات اجتماعی (FAES) مستقر در مادرید، یک اندیشکده نزدیک به خوزه ماریا اَزنار، نخست‌وزیر سابق اسپانیا است.

به نظر می‌رسد FoFI وبسایتی ندارد. این گروه در پروفایل اکس خود ادعا می‌کند که از «حمایت فعال بسیاری نمایندگان پارلمان اروپا از همه گروه‌های سیاسی» برخوردار بوده، اما فهرستی از اعضای خود را منتشر نکرده است. در واقع، فعالیت‌های این گروه نشان می‌دهد که احتمالاً تبلیغ مریم رجوی، (رهبر مجاهدین خلق و NCRI) در بروکسل و استراسبورگ تنها دلیل وجود آن باشد.

فعالیت‌های طرفدارانه از مجاهدین خلق، تهران را بر آن داشت تا در اکتبر ۲۰۲۲، FoFi، زارزالخوس و چند نماینده پارلمان مرتبط دیگر را در فهرست تحریم‌های خود قرار دهد. در واکنش، پارلمان اروپا اعلام کرد که دیگر با «مقامات ایرانی» تعامل نخواهد کرد.

مجاهدین خلق که توسط طیف وسیع کارشناسان، از وزارت امور خارجه آمریکا گرفته تا مؤسسه محافظه‌کار اِمِریکَن انتیرپرایز به عنوان «فرقه‌مانند» یا «فرقه‌ای» متمرکز بر رجوی و همسرش توصیف شده، سابقه طولانی فعالیت‌های تروریستی دارد که موجب قرارگرفتن آن در فهرست سازمان‌های تروریستی آمریکا و اروپا شد.

مجاهدین خلق به واسطه لابی‌گری پرهزینه (به ترتیب در سال‌های ۲۰۰۹ و ۲۰۱۲) از این لیست‌ها حذف شد، اما موجب تبرئه این گروه از گذشته تروریستیش، مقررات عجیب داخلی و نقض حقوق بشر آن که توسط نهادهایی مانند دیده‌بان حقوق بشر و مؤسسه آمریکایی رَند و دیگران به خوبی مستند شده، نمی‌شود.

با توجه به اینکه این گروه به صدام حسین خدمت می‌کردند، برای کسی مثل زارزالخوس، ترویج سازمان مجاهدین خلق با توجه به رابطه نزدیک او با اَزنار، یکی از اصلی‌ترین حامیان حمله سال ۲۰۰۳ آمریکا به عراق، عجیب‌تر است.  خود اَزنار در سال ۲۰۱۰ در کنوانسیون سازمان مجاهدین خلق سخنرانی کرد. بسیاری دیگر از هواداران جنگ عراق از جمله جان بولتون، مشاور امنیت ملی سابق ایالات متحده که توسط دونالد ترامپ به دلیل جنگ‌طلبی بیش از حدش اخراج شد، نیز بارها در این مراسم‌ها حضور داشته است.

سابقه سازمان مجاهدین خلق نه تنها باید برای هر سیاستمداری که ادعا می‌کند از آزادی‌های مدنی حمایت می‌کند، زنگ خطری باشد، بلکه فعالیت‌های کنونی آن نیز به ویژه در مورد تلاش‌های غیرقانونیش برای دخالت در فرآیندهای دموکراتیک ایالات متحده و اتحادیه اروپا نیز انتقادهای فراوانی را متوجهش کرده است.

سال گذشته، پارلمان اروپا گزارشی در مورد دخالت خارجی منتشر کرد که در آن خاطرنشان شد: «تأمین مالی فعالیت‌ها و سیاستمداران در اتحادیه اروپا توسط منابع خارجی، یکپارچگی عملکرد دموکراتیک کشورهای عضو اتحادیه اروپا را به خطر می‌اندازد و نیازمند تحقیقات کامل برای پاسخگوکردن افراد دخیل است».

در این زمینه، نقش شورای ملی مقاومت ایران و سازمان مجاهدین خلق ایران، به ویژه در تأمین مالی حزب راست افراطی واکس اسپانیا توسط این گروه برجسته شد. این ممکن است تنها نوک کوه یخ باشد؛ زیرا معلوم شده که مجاهدین خلق بدون افشای منابع مالی خود، مبالغ هنگفتی را به سیاستمداران سابق و فعلی غربی برای بهبود اعتبار خود پرداخت می‌کند.

جالب توجه است که این گزارش توسط ساندرا کالنیته، یک محافظه‌کار اهل لتونی و هم‌فکر زارزالخوس از حزب مردم اروپا (EPP) نوشته شده است. اما ظاهراً این گزارش نتوانست او را برای قطع ارتباط با MEK متقاعد سازد. در ژانویه ۲۰۲۴، زارزالخوس ریاست جلسه‌ای در پارلمان اروپا با استروان استیونسون، نماینده سابق پارلمان که به حمایت سرسختانه از NCRI معروف است و فرزین هاشمی، یک عضو کمیته امور خارجه NCRI را بر عهده داشت. در این جلسه، گزارشی درباره شبکه‌های نفوذ مخرب ایران در اروپا ارائه شد که شامل اتهاماتی کاملاً بی‌اساس علیه گروهی از دانشگاهیان غربی با پیشینه ایرانی بود که توسط ایران اینترنشنال و سمافور هدف قرار گرفته بودند.

با توجه به عدم شفافیت در مورد عضویت در FoFI، مشخص نیست که آیا در دوره پارلمانی جدید اتحادیه اروپا، زارزالخوس همچنان رئیس آن است یا خیر. با این حال، هیچ تردیدی وجود ندارد همانطور که مثال‌های بالا نشان می‌دهند، ارتباط او با این سازمان به اندازه‌ای تازه است که نشان‌دهنده تضاد منافع احتمالی باشد. از یک طرف، موقعیت جدید زارزالخوس مستلزم مبارزه با دخالت خارجی مخرب در پارلمان اروپا است. از سوی دیگر، مدت‌هاست که او مدافع مجاهدین بوده که خود پارلمان اروپا صریحاً آن را نمونه‌ای از دخالت خارجی مخرب معرفی کرده است.

اینکه انتخاب زارزالخوس توجه زیادی را به خود جلب نکرد، ممکن است به این دلیل باشد که تمرکز رسانه‌ها بر روی یک رسوایی بسیار بزرگ‌تر بود: انتخاب چارلی ویمرز از حزب راست‌گرای افراطی دموکرات سوئد (حزبی با ریشه‌های نئونازی) به عنوان معاون رئیس کمیته LIBE . ویمرز اتفاقاً دشمن سرسخت دیگر دولت ایران بوده و مانند زارزالخوس در لیست تحریم‌های تهران قرار دارد؛ اگرچه به جای رجوی و مجاهدین خلق، او از پسر شاه مخلوع حمایت می‌کند.با این حال، این ممکن است تفاوت خاصی به حساب نیاید. آنچه واقعاً مهم بوده این است که چگونه سیاستمداران اروپایی که از چهره‌های غیردموکراتیک خارجی مانند افراد و سازمان‌های مذکور حمایت می‌کنند، نهایتاً در مَسنَدهایی قرار می‌گیرند که مسئول حفظ آزادی‌های مدنی و یکپارچگی دموکراتیک در اتحادیه اروپا هستند.

چنین شخصیت‌هایی تنها می‌توانند بی‌ربطی پارلمان اروپا در سیاست‌گذاری خارجی اتحادیه اروپا را بیشتر برجسته کنند. جوزپ بورل (دیپلمات ارشد اتحادیه اروپا) انریکه مورا (مدیر سیاسی سرویس اقدام خارجی اروپا و مذاکره‌کننده ارشد هسته‌ای اتحادیه اروپا) را برای شرکت در مراسم تحلیف رئیس‌جمهور منتخب ایران به تهران اعزام کرد.

FoFI به طور قابل پیش‌بینی این اقدام را محکوم کرده اما نتوانست آن را متوقف کند. در پایتخت‌های اروپایی تمایلی برای آزمایش دیپلماسی با دولت اصلاح‌طلب جدید در تهران وجود دارد. اما این بدان معنا نیست که فعالیت‌های مجاهدین و حامیان آن در قانون‌گذاری‌های غربی کاملاً بی‌پیامد است. برعکس، آن‌ها نه تنها فضای منفی برای دیپلماسی با ایران ایجاد کرده، بلکه با پذیرش و عادی‌سازی بازیگران غیرشفاف با برنامه‌های مخرب، به تضعیف یکپارچگی سیستم‌های دموکراتیک نیز کمک می‌کنند.