یکی از جملاتی که بارها توسط طرفداران اقتصاد دستوری برای دفاع از موضع خود استفاده شده این است که اگر همین اندک رفاه هم باقی مانده به لطف دخالتهای دولت است و در صورت خروج دولت از اقتصاد، همین بنای کج هم خراب میشود.
توازن قدرت میان سیستم حکمرانی و جامعه در هر کشور متفاوت است. در اکثر کشورهای توسعه یافته و پیشرفته هر دو بخش قدرتمند و متوازن هستند. اما در برخی از جوامع زور یک طرف بر دیگری میچربد. در چنین کشورهایی نیز توسعه دست یافتنی است اما این مسیر خالی از ایراد نخواهد بود و این عدم توازن گهگاه خسارات جبران ناپذیری را خلق میکند.
در نگاه آرمانی اینطور به نظر میرسد که فساد و رانت مانع پیشرفت اقتصادی و توسعه است. اما نمونههایی وجود دارد که خلاف این ادعا را ثابت میکند.
در تئوریهایی که به ریشهیابی وقوع انقلاب اسلامی میپردازد، تئوریهای اقتصادی جزو پرتکرار ترین آنهاست. در این تئوری به نارضایتیهای اقتصادی در دهه ۵۰ اشاره میشود و این نارضایتی را یکی از محرکهای اصلی اعتراض در مردم میداند.
برخی کارشناسان میگویند یکی از مسائلی که توسعه را به عقب رانده، ظهور افراد ذینفع در دایره سیاستگذاری است.
بسیاری از افراد اولین فعالیتهای توسعه محور در ایران را مربوط به دهه ۴۰ و فعالیتهای پهلوی دوم میدانند. اما محمد قوچانی، روزنامهنگار و سیاست پژوه اولین فعالیتهای توسعه محور ایران را مربوط به دوران شاه عباس صفوی میداند.
این هفته برای تهیه گزارش به شرکت بازرسی کیفیت و استاندارد ایران رفته بودیم که در حاشیه این بازدید، توجهمان به چند خودرو که در این مرکز حضور داشتند جلب شد.
چین در حال حاضر دومین اقتصاد بزرگ جهان محسوب میشود و هیچکس نمیتواند قدرت چین را انکار کند. اما داستان شکلگیری این تاج و تخت عظیم بسیار عجیب است. طبق شایعات شروع طوفان اقتصادی چین با ۱۲ کشاورز شروع شد.
توسعه یافتگی آمال و آرزوی هر سیستم حکمرانی در دنیا است. ایران نیز از این قاعده مستثنی نیست. اما با وجود تمام تلاشهایی که در این راستا صورت گرفته، رسیدن به توسعه یافتگی بیشتر شبیه به یک رویا شده است.
کارنامه حکومتهای سوسیالیستی چندان قابل دفاع نیست. اما این موضوع باعث نشده که طرفداران این مکتب از بین بروند. سنگر اصلی این طرفداران در مقابل مخالفان نیز کشورهای پیشرفته حوزه اسکاندیناوی است.
