به گزارش اکوایران، در حالی که هفته گذشته در لاهه و در کنفرانس خبری پیش از نشست ناتو دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور آمریکا، درگیری اسرائیل و ایران را به دعوای بچه‌ها در حیاط مدرسه تشبیه کرد که در نهایت باید آنها را از هم جدا کرد، مارک روته، دبیرکل ناتو در پاسخ گفت: «گاهی بابا باید از زبان تند استفاده کند.»

پس از نشست، وقتی درباره این اظهارنظر از ترامپ پرسیدند، گفت: «نه، او من را دوست دارد. فکر می‌کنم من را دوست دارد. اگر نداشته باشد، به شما خواهم گفت. برمی‌گردم و حسابی جوابش را می‌دهم، باشه؟ او این حرف را خیلی محبت‌آمیز زد. هی بابا! تو بابای منی.»

به گزارش الجزیره، برداشت کاخ سفید این بود که روته در حال چاپلوسی رئیس‌جمهور آمریکا بوده و ویدیویی از سفر ترامپ به هلند تهیه کرد که روی آن آهنگ “Hey Daddy” از آشر گذاشته شد.

چاپلوسی روته نسبت به ترامپ به همین‌جا ختم نشد. درباره مقابله با جنگ روسیه و اوکراین، روته قبل از نشست ناتو به خبرنگاران گفت: «وقتی او به قدرت رسید، گفتگو با رئیس‌جمهور پوتین را آغاز کرد و من همیشه فکر می‌کردم این کار حیاتی است. و فقط یک رهبر وجود دارد که می‌تواند بن‌بست را از ابتدا بشکند و او رئیس‌جمهور آمریکا است، چون او قدرتمندترین رهبر جهان است.»

اما اظهارات رهبران جهان درباره دونالد ترامپ تا چه اندازه صادقانه است؟ آیا این اظهارات واقعاً برای بهبود روابط دوجانبه انجام می‌شود و آیا چاپلوسی مؤثر است؟

چه کسانی توانسته‌اند ارتباط خوبی با ترامپ برقرار کنند و نتیجه چه بوده است؟

نه روته و نه هیچ رهبر اروپایی دیگری تا مدت‌ها پس از تابستان ۲۰۲۲، سالی که پوتین به اوکراین حمله کرد، هیچ‌گونه گفتگویی با رئیس‌جمهور روسیه انجام ندادند و این کار را بیهوده می‌دانستند.

اولاف شولتس، صدراعظم آلمان، به‌خاطر تماس تلفنی با پوتین در نوامبر گذشته به‌شدت مورد انتقاد قرار گرفت. در همین حال، ویکتور اوربان از مجارستان و روبرت فیتسو از اسلواکی، تنها رهبران اروپایی که در طول جنگ به کرملین سفر کردند، به‌عنوان همکاران آشکار روسیه دیده می‌شوند.

با این حال، وقتی ترامپ گفتگوها با پوتین را آغاز کرد، بسیاری از اروپایی‌ها هنگام سفر نخست‌شان به کاخ سفید پس از آغاز به کار او در ماه ژانویه، همان تعارفاتی را که روته کرد، نثار او کردند.

کی‌یر استارمر، بریتانیا

«ممنونم که بحث را تغییر دادید تا امکان رسیدن به توافق صلح فراهم شود.  ما با شما همکاری خواهیم کرد.» این را کی‌یر استارمر، نخست‌وزیر بریتانیا، در ماه فوریه در دفتر بیضی‌شکل کاخ سفید گفت.

آمریکا انگلیس

استارمر چند حرکت غافلگیرکننده انجام داد. او که می‌دانست ترامپ به ایده قدرت موروثی علاقه دارد، نامه‌ای از شاه چارلز سوم از جیب کت خود بیرون آورد که در آن دعوت‌نامه‌ای برای یک دیدار رسمی بی‌سابقه دوم به قلعه ویندزور بود. ترامپ برای لحظه‌ای زبانش بند آمد. وقتی خودش را جمع‌وجور کرد گفت: «کشور شما کشوری فوق‌العاده است و برای ما افتخار خواهد بود که آنجا باشیم. متشکرم.»

استارمر و ترامپ هنگام گفتگو چندین بار با هم دست دادند و استارمر بارها به نشانه محبت، شانه ترامپ را لمس کرد. اما آیا تمام این چاپلوسی‌ها تأثیر چندانی داشت؟ ترامپ ماه بعد اعلام کرد که کمک نظامی به اوکراین را تعلیق می‌کند؛ اقدامی که خشم بریتانیا و همچنین کشورهای نوردیک و بالتیک را برانگیخت.

جورجیا ملونی، ایتالیا

هم استارمر و هم نخست‌وزیر ایتالیا، جورجیا ملونی، اوکراین را موضوعی کلیدی برای ترامپ تشخیص دادند؛ کسی که آشکارا گفته می‌خواهد با پایان دادن به مناقشات بین‌المللی، جایزه صلح نوبل را ببرد. تاکنون، او خود را مسئول پایان دادن به «جنگ ۱۲ روزه» اسرائیل و جمهوری اسلامی ایران در همین ماه، جلوگیری از جنگ هسته‌ای پس از نبرد هوایی ۷ مه بین هند و پاکستان، و نظارت بر توافق صلح میان جمهوری دموکراتیک کنگو و رواندا دانسته است.

آمریکا ایتالیا

ملونی هم تلاش کرد از همان روش چاپلوسی نسبت به ترامپ استفاده کند. او در سفرش به کاخ سفید در ماه آوریل گفت: «ما با هم از آزادی اوکراین دفاع کرده‌ایم. با هم می‌توانیم صلحی عادلانه و پایدار بسازیم. ما از تلاش‌های شما حمایت می‌کنیم، دونالد.»

ملونی هوشمندانه در سخنان ابتدایی‌اش به تمام موضوعاتی که برای ترامپ حساس است اشاره کرد و گفت ایتالیا سیاست‌هایی برای مقابله با فنتانیل، یک مُسکن اعتیادآور که ترامپ، کانادا و مکزیک را مقصر ورود آن به آمریکا می‌داند، سرمایه‌گذاری ۱۰ میلیارد دلاری در اقتصاد آمریکا و کنترل مهاجرت غیرقانونی دارد.

او حتی شعار ترامپ، «عظمت را به آمریکا بازگردانیم.» را برای اروپا بازآفرینی کرد. ملونی خطاب به ترامپ که لبخند می‌زد گفت: «هدف من این است که دوباره عظمت را به غرب برگردانیم. فکر می‌کنم می‌توانیم این کار را با هم انجام دهیم.» با این حال، هیچ‌یک از این تلاش‌ها منجر به سفر رسمی ترامپ به رم نشده؛ سفری که می‌توانست جایگاه ملونی را به‌عنوان یک رهبر بزرگ اروپایی تثبیت کند.

مارک کارنی، کانادا

در همین حال، مارک کارنی، نخست‌وزیر تازه‌ منتخب کانادا، ماه گذشته همزمان با چاپلوسی و قاطعیت با ترامپ برخورد کرد. او ترامپ را «رئیس‌جمهوری تحول‌خواه» خواند که «در کنار کارگر آمریکایی ایستاده است»، اما در عین حال به صراحت جاه‌طلبی ارضی ترامپ برای الحاق کانادا به‌عنوان پنجاه‌‌و‌‌یکمین ایالت آمریکا را رد کرد. کارنی گفت: «این کشور فروشی نیست، هیچ‌وقت هم فروشی نخواهد بود.»

آمریکا کانادا

به‌نظر می‌رسید روابط دو کشور پس از اصطکاک ترامپ با نخست‌وزیر پیشین، جاستین ترودو، بهبود یافته باشد. ترامپ در نشست گروه ۷ در کانادا در سال ۲۰۱۸ ترودو را «بسیار فریبکار و ضعیف» خوانده و زود جلسه را ترک کرده بود. اما شاید کارنی هم نتوانسته باشد تأثیر چندانی بگذارد. روز جمعه ترامپ مذاکرات تجاری با کانادا را متوقف و تهدید کرد که بابت مالیات جدید خدمات دیجیتال، تعرفه‌های بیشتری بر صادرات کانادا اعمال خواهد کرد.

کدام دیدارها کمتر موفق بوده‌اند؟

امانوئل مکرون، فرانسه

در دیدار ترامپ با امانوئل مکرون، رئیس‌جمهور فرانسه در ماه فوریه، گرمای چندانی دیده نمی‌شد. ترامپ که آماده رویارویی با رهبری بود که خود را پیشتاز اندیشه راهبردی اروپا می‌داند، از یادداشت‌های طولانی و تدافعی از پیش آماده شده استفاده کرد تا سیاستش در قبال اوکراین را توجیه کند. مکرون تأکید کرد که صلح در اوکراین نباید به معنای تسلیم باشد؛ حسی که بسیاری از رهبران اروپایی دارند اما به ترامپ ابراز نکرده بودند. ترامپ در برخورد با مکرون محترمانه بود اما نه محبت‌آمیز.

آمریکا فرانسه

در همین حال، فرانسه در مذاکرات تجاری اتحادیه اروپا با آمریکا از هرگونه تسلیم در برابر ترامپ خودداری کرده است. سایر اعضای اتحادیه اروپا می‌خواهند به توافقی «نامتوازن» تن بدهند که شاید بیشتر به نفع آمریکا باشد تا اتحادیه اروپا، فقط برای این‌که کار تمام شود. علاوه بر این، پس از نشست دو هفته پیش گروه ۷ در کانادا، آشکار شد که بین دو رهبر هیچ علاقه‌ای باقی نمانده است. ترامپ در یک پست شبکه‌های اجتماعی در ۱۷ ژوئن، مکرون را «به دنبال شهرت» خواند.

ولودیمیر زلنسکی، اوکراین

ولودیمیر زلنسکی، رئیس‌جمهور اوکراین، در ۲۸ فوریه وقتی به کاخ سفید رفت تا توافق‌نامه حقوق معدنی را امضا کند امیدوار بود به کمک نظامی آمریکا منجر شود، اما توسط ترامپ و معاون رئیس‌جمهور، جی دی ونس، به‌شدت تحت فشار قرار گرفت.

او و ونس بر سر گفتگوهای مستقیم با روسیه بدون حضور اوکراین درگیر شدند و ونس زلنسکی را به‌خاطر «قدرناشناسی» در برابر آمریکا سرزنش کرد. ترامپ گفت: «شما با زندگی میلیون‌ها انسان بازی می‌کنید. دارید با جنگ جهانی سوم قمار می‌کنید.»

آمریکا اوکراین

با این حال، وقتی زلنسکی و ترامپ در آوریل در مراسم خاکسپاری پاپ فرانسیس در واتیکان به‌طور اتفاقی با هم دیدار کردند، به نظر می‌رسید کمی رابطه‌شان را بهبود بخشیده باشند. سخنگوی کاخ سفید این دیدار را «بسیار سازنده» توصیف کرد.

سیریل رامافوسا، آفریقای جنوبی

ماه گذشته ترامپ رئیس‌جمهور آفریقای جنوبی، سیریل رامافوسا را در کاخ سفید غافلگیر کرد و ویدیویی از تجمع یک حزب مخالف در آفریقای جنوبی که خواهان اخراج کشاورزان سفیدپوست بود، به او نشان داد. ترامپ آفریقای جنوبی را به انجام «نسل‌کشی» علیه کشاورزان سفیدپوست متهم کرد.

آمریکا آفریقا

رامافوسا به‌وضوح ناراحت شد، اما با صبوری توضیح داد که در یک نظام پارلمانی دیدگاه‌های مختلفی مطرح می‌شود که لزوماً نمایانگر سیاست دولت نیست و اینکه آفریقای جنوبی کشوری خشن است که اکثر قربانیان خشونت در آن سیاه‌پوست هستند. رامافوسا گفت: «شما شریک آفریقای جنوبی هستید و به‌عنوان شریک، نگرانی‌هایی را مطرح می‌کنید که ما آماده گفت‌وگو درباره آنها هستیم.» این پاسخ کمی ترامپ را آرام کرد.

ترامپ ناگهان بحث را به یک هواپیمای جامبو جت که قطر در سفر خاورمیانه‌اش به او هدیه داده بود، کشاند. رامافوسا گفت: «متأسفم که هواپیمایی ندارم به شما بدهم»، گویی که با این حرف می‌خواست نبود چاپلوسی را تبدیل به یک ارزش کند.

آیا چاپلوسی با ترامپ جواب می‌دهد؟

برخی کارشناسان معتقدند چاپلوسی می‌تواند به جلوگیری از درگیری با ترامپ کمک کند. بعضی ناظران گفته‌اند این کار به «مهار تمایلات رئیس‌جمهور آمریکا» کمک می‌کند. اما چاپلوسی تأثیر چندانی بر سیاست واقعی آمریکا ندارد. روته و دیگر رهبران ناتو نتوانستند آمریکا را دوباره به گروه تماس (Contact Group) که به اوکراین سلاح می‌فرستد، بازگردانند.

اندرو گاو‌ثورپ، مدرس تاریخ و مطالعات بین‌الملل دانشگاه لیدن هلند، در نشریه بریتانیایی کانورسیشن نوشت: «نشستی که تنها هدفش این باشد که ترامپ حالش خوب باشد، نشستی با اهداف بسیار محدود است. تنها نتیجه‌اش این است که تصمیمات دشوار را به روز دیگری موکول کند.»

حتی کسانی که رابطه خوبی با ترامپ دارند، لزوماً چیزی که می‌خواهند را به‌دست نمی‌آورند. توافق تجاری استارمر میان آمریکا و بریتانیا تعرفه‌ها را برای شرکت‌های بریتانیایی که به آمریکا صادرات دارند حفظ کرده، هرچند این تعرفه‌ها کمتر از چیزی است که ترامپ تهدید کرده بود. ملونی هم همچنان منتظر است ترامپ به دیدارش بیاید.

از سوی دیگر، به نظر می‌رسد قاطعیت محترمانه مؤثر باشد. ترامپ تلاشش برای تغییر مرزهای آمریکا با جذب کانادا و گرینلند (متعلق به دانمارک) را کنار گذاشته است. رفتار کارنی مؤثر بود، چون حس قطعیت داشت. کارنی تازه از یک انتخابات پیروزمندانه بیرون آمده بود و ترامپ اذعان کرد: «شاید این یکی از بزرگ‌ترین بازگشت‌های تاریخ سیاست باشد. حتی شاید بزرگ‌تر از بازگشت خود من.»

دانمارک هم رویکردی مشابه داشته است. نخست‌وزیر این کشور، مته فردریکسن، گفته توافق‌های موجود با آمریکا همین حالا هم به آن اجازه می‌دهد پایگاه‌های نظامی داشته باشد و مردم گرینلند هم نمی‌خواهند مستعمره آمریکایی‌ها شوند.

تلاش‌های ترامپ برای شرمسار کردن زلنسکی و رامافوسا نیز نتیجه معکوس داشت. اروپا وارد عمل شد تا کمبود کمک‌های نظامی آمریکا به اوکراین را جبران کند و آمریکا را به‌عنوان متحدی دمدمی‌مزاج جلوه دهد.

ویدیوی ترامپ درباره «نسل‌کشی سفیدپوستان» هم تأثیر چندانی بر افکار عمومی آمریکا نگذاشت تا قانع شوند که آفریقای جنوبی در حال انجام نسل‌کشی علیه بوئرهای هلندی است، و پیشنهاد او برای اعطای پناهندگی به تعدادی از آنها با انتقاد گسترده‌ای در داخل آمریکا روبه‌رو شد.