به گزارش اکوایران، آراد پورکار، کارشناس بازار سرمایه در میزگردی در اکوایران، گفت: ایده ایجاد صندوق‌های اهرمی به سال ۹۹ بازمی‌گردد، زمانی که با آزادسازی سهام عدالت، فشار فروش سنگینی در بازار به وجود آمد.

به گفته این کارشناس بازار سرمایه، این صندوق‌ها در ابتدا برای کنترل این فشار طراحی شدند، اما در ادامه ساختارشان تکامل یافت. با این حال، یکی از چالش‌ها این است که مطالعات مرتبط با این ابزارها هیچ‌گاه به‌صورت عمومی منتشر نشده و سهامداران حقیقی از تأثیر این صندوق‌ها بر ریسک سرمایه‌گذاری خود اطلاعات کافی ندارند.

وی با اشاره به نمونه‌های مشابه در بازارهای بین‌المللی، از جمله کانادا، توضیح داد که در این کشور، صندوق‌های اهرمی با ساختاری متفاوت فعالیت می‌کنند. برای مثال، دارندگان یونیت‌های عادی در بازار معامله می‌کنند، درحالی‌که یونیت‌داران ممتاز سود ثابت دریافت می‌کنند. سرمایه‌گذاری این صندوق‌ها نیز بر نمادهایی متمرکز است که سود مجامع (DPS) پرداخت می‌کنند.

این کارشناس تأکید کرد که تفاوت‌های زیادی بین بازار سرمایه ایران و جهان وجود دارد و نمی‌توان ابزارهای مالی را به‌صورت دقیق کپی کرد. با توجه به عمق کم بازار آپشن در ایران، صندوق‌های اهرمی طراحی شده برای بازار ایران ممکن است در شرایط فعلی مناسب‌تر باشند. در عین حال، صندوق‌های اهرمی در جهان به سه دسته تقسیم می‌شوند: سرمایه‌گذاری روی سهام، استفاده از آپشن‌ها برای اهرم‌دهی، و مدل ترکیبی.

خبر مرتبط
صندوق‌های اهرمی در بند محدودیت دامنه نوسان
صندوق‌های اهرمی در بند محدودیت دامنه نوسان

صندوق‌های اهرمی به‌عنوان یکی از ابزارهای نوین بازار سرمایه، توانسته‌اند جذابیت خاصی برای سرمایه‌گذاران حرفه‌ای ایجاد کنند. این صندوق‌ها با استفاده از اهرم مالی، فرصت بازدهی بیشتر را فراهم کرده‌اند اما در ماه‌های اخیر محدودیت دامنه نوسان، فلسفه اصلی این ابزار را زیر سوال برده است.