این متفکران توضیح می‌دهند که تا چند سال پیش میانگین هاضمه فکری دولت‌مردان از میانگین جامعه بالاتر بود. اما به مرور این نامسوای تغییر جهت داده است؛ میانگین جامعه به مراتب بهتر شده است و میانگین دولت‌مردان هم روزبه‌روز کاهش یافته است.

نکته جالب این‌که وضعیت تا همین ۲۰ سال پیش اصلا به این شکل نبود. به گفته دلاوری تا ۲۰ سال پیش و حتی اول انقلاب، این میزان از نیروهای بسته در قدرت حضور نداشتند. دلاوری توضیح می‌دهد که اول انقلاب شاید با ذهنیت‌های ساده و خطی روبه‌رو بودیم اما به میزانی که امروز می‌بینیم، آدم‌های بسته در قدرت نبودند.

جامعه گام‌به‌گام به سمت توسعه حرکت کرده است؛ موضوعی که شاخص‌های توسعه به ما نشان می‌دهد. اما در مقام نهاد قدرت نه‌تنها حرکتی به سمت توسعه‌ نکرده است که سهل است، عقب‌کرد نیز داشته است.

 

برش‌های دیگر این گفت‌وگو:

۱. رابطه عشق و نفرت ایرانیان با «دولت» به روایت استاد علوم سیاسی

۲. چرا در تاریخ ایران شاهد تکرار هم‌دستی داخلی با خارجیان علیه حکومت‌ها هستیم؟

۳. تولد ایده توسعه در ایران؛ لحظه عباس میرزایی تاریخ معاصر

۴. ایران قدیم و ایران جدید؛ از اجتماعات پراکنده به جامعه

۵. چقدر از توسعه‌نیافتگی ما تقصیر دولت است و چقدرش تقصیر جامعه؟

۶. دو آسیب توسعه دولت‌محور؛ دینامیک سیاست در ایران چطور زیرپای توسعه را خالی می‌کند؟

۷. روایت دلاوری از ایران: سرزمین تنازعات سیاسی بی‌پایان

۸. ایران کشور نامتوازن؛ کدام بخش زندگی ایرانیان پیشر فت‌تر و کجاها عقب‌مانده‌تر است؟

۹. در ایران حاکمیت به چه کسی تعلق دارد؟

۱۰. چرا کره جنوبی توانست و ایران نتوانست؟

۱۱. ازدست‌رفتن پیشرفت‌های مقطعی در کشور؛ دینامیک ضدتوسعه‌ قدرت در ایران

۱۲. تفاوت توسعه‌گرایی پهلوی با همتای ترکی‌اش

۱۳. چرا جامعه نه به ناصرالدین شاه و مظفرالدین شاه رحم کرد و نه به رضاه شاه و محمدرضا شاه؟

۱۴. نیروهای ضدتوسعه چطور در ایران دست بالا را گرفتند؟

 

کامل این گفت‌وگو را اینجا ببینید: